Niekiedy są przyziemne marzenia, innym razem bardziej wymagające. O ciszy i spokoju, o domu pełnym śmiechu i zrozumienia. O zwykłej codzienności takiej bez oglądania się za siebie, pozbawionej poczucia strachu. Choć zmagamy się z wieloma problemami, dziś bez mrugnięcia okiem mogę napisać MAM TO. Dzisiejsza rozmowa z koleżanką z pracy uświadomiła mi jaką jestem szczęściarą. Dotarłam do swojej oazy i niczego więcej .

Naprzeciwko okien stało wąskie łóżko z białymi poręczami oraz niedużym baldachimem. Po prawej stronie był również beżowy, swoim wyglądem przywołujący barok, kominek. Z lewej strony znajdował się waniliowy stół, na którym stał bukiet herbacianych róż. Za morelową zasłoną, w rogu, można było dostrzec śnieżnobiałą toaletkę. Niedaleko tego mebla swoje miejsce zajmowała obszerna komoda z malowanymi chabrami. Atmosfera pomieszczenia była przesadnie słodka i lekka.