به بیست سال آینده فکر کردم که اگر زنده بودم چه گذرانده ام و چه بوده و با که گشته ام. محو تو آن چنانکه ستاره به چشم صبح. آن چنان که درختان برای باآآآآد. وقت هایی که تو نیستی.

من و رضا و نی نی. چه خبرررر الان ایران همه یه ارامش نسبی دارن تا حدود یکماه دیگه بعد این یکماه خونه تکونی و خریدای شب. نمیتونم براتون ترسیم کنم حس و حالم که چقدرر مشتاق تموم شدن بهمن ماه و اسفندماه هستم تا. وایی ذلم میخواد یه دل سیر مامانم و بغل کنم. و داداش و بابا و همه دوستام وووووو. و فامیلاییم رو که دلتنگشون شدم. از جمله دختر دایی های مهربون و عشقم هما و مبینا. کلی ذوق دادن اونارو دارم.