Lama juga sejak terakhir ngisi blog ini, yah biasalah, masalah bloger amatiran kayak gua, mesti ngumpulin mood dulu buat bikin satu postingan. Sebenarnya sekarang pun gua masih rada kekurangan ide buat nulis, kalau misal pada tulisan-tulisan sebelumnya, postingan gua gak jauh-jauh dari cerita sehari-sehari gua yang absurd, aneh, dan janggal, sekarang justru gua berpikir buat nulis lebih serius.

آی خونه دار و بچه دار زنبیل رو بردار و بیار. این وبلاگ یه سری قوانین خاص داره که همه جا دیدید. 5پروفایلم فعال نمیشه ولی به سوالات ضروری پاسخ می دم. دیگه سخنی نیست فقط من زیاد قالب عوض می کنم نگید چرا. بچه ها ببخشید خیلی وقت بود نبودم آخه جریان داره اولا تا دو سه روز از برگشت مسافرتمون همش خوابیدم از بس خسته بودم بعدش هم سرما خوردم شدیدا راستش دیگه هم حوصله ی آپم نیومد.

Saturday, May 27, 2006. Finding the Road to OZ. I remember after the storm had come feeling pretty much in despair. But out of the woodwork came true friends which were supportive and made sure that I was well. Some brought gifts, and some the gifts of companionship. Sometimes I feel so blessed by all the warmth that is out there. I feel pretty good that a speaker on behalf of Sir Ransom of the Knights stood up for me. Tuesday, May 23, 2006.