ვინც ეძებს , ის პოულობს კიდეც. მზე, სიცოცხლის წყარო და უძველესი თაყვანისცემის ობიექტი, აღმოსავლეთიდან ამოდის და მე ამ ფაქტს ჩემი ბლოგის მისამართში მივაგე პატივი.

ბაია კარალიოკს რაღაცნაირად კბეჩდა, უხმაუროდ. ისე გემრიელად ილუკმებოდა, ნერწყვი მოგადგებოდა კაცს. კარალიოკი არ მიყვარს, მაგრამ მის თეთრ თითებში მოლაპლაპე ნარინჯისფერი უნებურად მტაცებდა თვალს, უაზროდ მივჩერებოდი ერთმანეთის მიყოლებით გაჩენილ მოყავისფრო ღრმულებს, მოზრდილ ნაკბეჩებს, ჯანმრთელი კბილების კვალს. შემოდგომა იყო და დაშაქრულ ამინდებში მისი ჟღალი, ჩამოშლილი თმაც კარალიოკივით ელავდა მზეზე. ოქროს ძეწკვი ლავიწის ძვლებს შორის ეშვებოდა, ოდნა.