Not so perfect, but funny for sure. KOPIOWANIE, PRZETWARZANIE, UŻYTEK BEZ ZGODY AUTORA, ZABRONIONY. Środa, 29 grudnia 2010. Piątek, 24 grudnia 2010. A ja tymczasem kończę przygotowania i uciekam do rodziców.

Żałujesz, że nią nie jesteś z wyjątkiem chwil, gdy zapalają się stosy. Dochodzi północ i stoję na krawędzi dzisiaj i jutro. Nie mam planu, pomysłu, stylizacji, ekipy, miejsca.

Ogün Samast puka do drzwi. A więc jednak szukamy wroga wewnętrznego, wroga w czasie pokoju. Milcząco przyzwalamy na rzucanie kamieniami. Na szafowanie groźbami, często najcięższej kategorii. Społeczna debata pełna jest radykalnej retoryki i fanatycznie bezdyskusyjnych wniosków. Słów pełnych agresji, które niepostrzeżenie budują rzeczywistość wojny. Sprężyna nakręca się sama, aż w którymś momencie z pudełka wyskoczy śmierć.

Jak wielki spokój jest w ciszy, tylko ten usłyszy, kto nie woła. Pewnych rzeczy się nie powstrzyma. Mnie się to nigdy nie przydarza. Mnie to zawsze nieznacznie omija. Od smyczy wydarzeń za ciasnych. O mnie się nie martw.