Rośnie ucisk w żołądku a miało być spokojnie. Widoki odłożone na później, na wieści. Tajemnica wyjęta spod skrzypiącej deski. Pachnie lasem i pytaniami bez odpowiedzi. Pytasz o imię, liczysz litery, rysujesz portret. Wysoki brzeg wzmacnia lęk wysokości. O którym kiedyś nie było mowy. Kto i po co zerwał z szyi srebrny łańcuszek. Pozostała zawieszka w kształcie koniczynki.

Tajemnica życia leży w poszukiwaniu piękna. I cóż, jeśli tylko chwilę trwa? Skrzydła kruche jak pergamin ma. Komu szkodzi, gdy wdziękiem zachwyca? 8211; życia tajemnica. Płaczesz bo nie możesz żyć.

Na karuzeli życia pokręćmy się. Nowy, świeży wiersz już gotowy. Krótki wpis właśnie się tworzy. Zastanawialiście się kiedyś jak to jest z negatywnymi myślami? Właściwie czemu to robimy? Zapraszam do wpisu i wiersza.