کلیه حقوق و امتیازات این وبلاگ , ارث پدر شماس! بی منبع کپی کنید و بیاشامید! سر پل صراط بالاخره تو صف گذرمون به هم میفته دیگه. وقتی ما بودیم , هیشکی نبود.

یعنی می توان رفتار فطری دید که.

اتاق کوچک من به کوچه پنجره میدهد. يا روم كلا ميوت باشه. چه حقیرند مردمی که نه جرات دوست داشتن دارند و نه ارادهی دوست نداشتن و نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته نشدن و مدام شعر عاشقانه میخوانند. بعد اونا بندازنم بيرون بعد از خنده ولو شم كف زندگيم.

روزانه نوشته های یک فنر بی حال. ی لیوان خریده بودم که روش عکس شجریان بود. هواپیما رو که نیسان هم می تونه بکشه.

بالا تنه هم متناسب با فصل متغييره. تو ف بگي من به فاك مي رم.

در حالیکه بوی موی کز خورده اتاق را فرا گرفته بود در دفتر تجریباتش نوشت.

شانه هايم را به كساني كه شانه اي براي گريستن مي خواهند اجاره مي دهم.