من پذيرفتم شكست خويش را. پندهاي عقل دور انديش را. من پذيرفتم كه عشق افسانه است. اين دل درد آشنا ديوانه است. مي روم شايد فراموشت كنم. با فراموشي هم آغوشت كنم. مي روم از رفتم دل شاد باش. از عذاب ديدنم آزاد باش. گرچه تو تنهاتر از من ميروي. آرزو دارم توهم عاشق شوي. آرزو دارم بفهمي درد را.

این خانه قاین خانه قشنگ است ولی خانه من نیست. این خاک چه زیباست ولی خاک وطن ن.