شهر من غربت دیار بی کسی اندکی پایینتر از دلواپسی چند متری مانده تا آوارگی ده قدم پایینتر از بیچارگی جنب یک ویرانه میپیچی به راست میرسی در کوچه ای کز آن ماست داخل بن بست تنهایی و درد هست منزلگاه چندین دوره گرد خسته و وامانده از این ماجرا در میان اطراف میبینی مرا.

دنیای دستها از هر دنیایی بی وفاتر است. همان دستها را برایت تکان می دهند. بر سر سفره احساس اگر جایی بود. سخن ساده تبریک مرا جای دهید. هشتم سخن ساده ی تبریک من. گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید . نه برای اینکه دیگران را از خودت دور کنی . بلکه برای اینکه ببینی چه کسی برای دیدنت دیوار را خراب میکند! دلم گ.

The Beginning Of A New Ending. The day I changed how my fate ends. Wednesday, August 5, 2015. Why is it the words that we write for ourselves are always so much better than the words we write for others? No thinking, that comes later. You write your first draft with your heart, but you rewrite with your head. The first key to writing. is to write, not to think. Writers write so readers could read.