Bu akrabalık kan bağıyla değil zihin bağıyla gerçekleşmektedir. Gün yüzüne ise insanlarla paylaşılıp tekrar fazla takipçiye ulaştığında ortaya çıkmakta ancak asla benimle tamamlanabilecek olan bir şey değildir. Tek gerçek bu kadarıyla sınırlı değil ancak bu izleri bulabilen insanların tekrar kendilerine.

Ne çok hasretmişiz meğer kara, beyaza, bembeyaza. 2016 bitmeden önce 1 yazı daha yazmayı çok istedim. Yılı kopkoyu, moralsiz bir metinle bırakmak istemedim. Sonbaharda başladım, seri şekilde Devlet Tiyatroları oyunlarını takip ediyorum.

Korkak tavuk buradan türemiş olsa gerek.

Bir insan denizle gökyüzü arasında nasıl kalabilir? Şimdi bu ikilem arasındayım. Gökyüzümü seçersem özgürlüğüme kavuşurum ancak denizimin kalabalığını, onun bana vaadettiği bütün varlıkları kaybederim. Denizimi seçersem de herşey benim aslında. Aşım, duygularım, huzurum, yakarışlarım. Karanlıklar aslında hep başımızın üstündedir. Kader zaman kollar karanlığıyla hayatımızı çevrelemek için. Ara verilmiştir yaşamaya o andan sonra.