No har eg jo allereie lagt ut bokmelding av drakeguten, men eg har også lyst å seie litt om nokon tankar eg gjorde meg då eg las denne boka. Det er vel først og fremst dette med laiv eg har lyst å kommentera litt. Kanskje kjem denne boka til å gjere laiv meir kjend og vanleg? Då eg las denne boka var i alle fall fyste gang eg høyrde om laiv. Rydland skriv nemleg litt om dette på dei to siste sidene.

Frå perm til perm på HiO. Denne bloggen har ikkje fleire sidar enn den eine du ser til venstre så det er ikkje vits i å trykke her. I 2009 fortsette kritikarane å juble, om ikkje høgre, etter utgjevinga av hennar andre bok,. Nok ein gong hadde den unge sunnmøringen skrive ei barnebok som var fylt til randa av barndomsidyll, kvardagsdramatikk og refleksjon.

Vi er ikke like menneskene og jeg.

Ein treng to ting her i livet fart og sjølvtillit. Ein skulle kanskje tru at Glimmerdalen, ein liten dal gøymd mellom høge fjell og djupe skogar, der det kun bur eitt einaste barn, er ein stille og roleg dal. Men då har du ikkje møtt Tonje Glimmerdal Glimmerdalens vesle dunder. Er den andre boka til Maria Parr, ei herleg barnebok full av venskap og varme, samt ei passe mengde moral. Ein treng to ting i livet fart og sjølvtillit.