Tak, kojarzę o czym mówisz. 8211; większość moich znajomych patrzy na mnie wtedy znudzonym spojrzeniem, wzrusza ramionami tak, jakby chcieli powiedzieć. Często śnię i myślę o białych, martwych ćmach w wodach jeziora Chubsuguł. O ich rozpostartych szeroko skrzydłach, poruszających się wraz z przybojem. O sobie samym, który na nie patrzy. Czy należę do tego samego porządku, którego rytm i sens wyznacza ruch mokrych ćmich skrzydeł, czy coś mnie spod władzy jaka, renifera i ciem wyzwala? Przedstawienia, czy .

O depresji, wychodzeniu z niej, ludziach, rodzinie, przyjaźni, szczęściu i poszukiwaniu sensu życia. Teraz już wierzę w to, że jestem silna. Nic nie dzieje się bez przyczyny.