Δευτέρα, 5 Μαΐου 2008. Όλο αυτό τον καιρό που δεν είχα ίντερνετ, είχα πολύ χρόνο στη διάθεση μου να σκεφτώ ποιο θα είναι το τελευταίο μου κείμενο. Στο επετειακό μου, αποχαιρετιστήριο ποστ. Και παραθέτοντας σε κοινή θέα σκέψεις και προβληματισμούς μου. Αυτό που δεν ήξερα τό. Τε, είναι πως ταυτόχρονα άνοιξε και ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου.

Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου 2012. Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011. Το Kiwi είναι ένα πουλί με ατροφικά φτερά στη Νέα Ζηλανδία. Από αυτό εμπνέεται το ακόλουθο animation. Κυριακή, 6 Μαρτίου 2011. Η κοινωνία μας έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο από όσο νομίζουν ορισμένοι.

Ενάντια στον ρατσισμό, την υποκρισία και την βλακεία. Όλα τα γραπτά του blog βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Κάθε ομοιότητα με καταστάσεις, πρόσωπα και γεγονότα δεν αποτελεί αποτέλεσμα σύμπτωσης. Επειδή πρέπει να εξηγούνται και τα αυτονόητα δεν αντιπροσωπεύω όλους τους gay. Αντιπροσωπεύω μόνο τον εαυτό μου που σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο gay. Ενάντια στον ρατσισμό, την υποκρισία και την βλακεία. Φυσικά θα κράζω οτιδήποτε ομοφοβικ.

Κυριακή, 31 Δεκεμβρίου 2017. Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice. Όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια. To FBI συλλαμβάνει τη σύζυγο του μακελάρη στο γκέι κλαμπ του Ορλάντο για παρακώλυση της δικαιοσύνης και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Παραιτείται από τον ιστότοπο Breitbart ο προβοκάτορας της αμερικάνικης δεξιάς Μάιλο Γιαννόπουλος μετά από δηλώσεις του υπέρ των ομόφυλων σχέσεων μεταξύ ε.

Παρασκευή, 9 Μαρτίου 2018. Το 2012 είχα περάσει τα ίδια μετά από εξετάσεις που μου βρήκαν ένα θεματάκι με την καρδιά, λύθηκε βέβαια μετά από επέμβαση, πόνους, ταλαιπωρία, ανάρρωση κλπ. Έψαξα και βρήκα το ποστ που έκανα τότε εδώ. Το πρόβλημα τώρα βρίσκεται στην ίδια περιοχή και είναι ακριβώς το ίδιο με το 2012. Θα μου πείτε πόσο γρήγορα χαλάει μια βαλβίδα; Ε χαλάει. και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα.

Τα πρώτα μου βήματα στην gay ζωή. Ήρθε στο σπίτι μου πολύ αργά, στις 3 η ώρα το βράδυ διότι εργαζόταν μέχρι τότε. Έπρεπε να του το πώ όμως πρίν συνεχίσουμε δεν ά.

Jueves, 22 de mayo de 2008. Todos tenemos nuestros lugares,. Aquellos sitios a los que cuando llegamos,. Inspirimamos profundamente, sintiendo que nuestro pecho se expande y nos llena una inmensa alegria. Abriendo los ojos maravillados de lo que vemos,. Nos llegan a la mente esos recuerdos llenos de felicidad. Que hacen que ese lugar nunca pierda esa magia. Dibujando sonrisas en nuestos labios. Y dejando caer tambien alguna lagrima. Mi mente me lleva a esos paisajes cada dia,.