Ҳ Ҳ ҳҳ Ҳ ҳدخترخانوم تنهاҳ Ҳ ҳҳ Ҳ ҳ. ღ ҳ Ҳ ҳҳ Ҳ ҳ کاش میشد یک گوشه ای نوشت. خدایا خستم! فردا بیدارم نکن ҳ Ҳ ҳҳ Ҳ ҳ ღ. نشستهام به تماشای زخمهای ریز و درشت. که از درد به خود می پیچند. به خستگی چشمهایی که در انحنای شب. به پنهان شدن اشکی که در حسرت خنده جا مانده. به جیغ هایی که درونم آواز میخوانند. و شعلههایی که پنجره دلم را تسخیر کرده اند. به ذهن آشفته ای که آبستن هذیانها ی هر شب است. پ رم از شهوت این سوز و گداز ها. مرا از گور این تنهایی بیرون بکشید. د م م بار ک.

منم با یه نگاه عاشقونه . سرشار از احساساتم میدونم! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ.