سکوتم را نکن باور! نوشته شده توسط افق روشن در ساعت لینک. من از همان روزهای پاییزی که باد خنک صبح گاهی صورتم را نوازش میداد میدانستم! من شاگرد زرنگ کلاس بودم و دبیر نقشه کشی هم نامردی نمیکرد و آخر هفتهها کلی کار برایم تهیه میدید . من هم ناسلامتی گل سر سبد هنرستان بودم و نمیتوانستم نا امیدش کنم .

این منم ,من بی تو. این وبلاگ ا زاین پس به روز. یک قصه برای زمین پیر شب های هزار و یک شب. یک قصه برای روزهای نوی نوروزها. اما قصه های این خاک پیر دیگر فرقی با غصه ندارند. به چرخشی غم انگیز قصه ای و به نقطه ای غصه ی قصه ها. تو می گفتی هفت عدد بهشتی است.

من اینجا بس دلم تنگ است . این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید.

شنبه بیست و ششم تیر ۱۳۸۹. روی پنجره بسته شب قفس. نوازش های حنجره قناری را خواهد خراشید . رویای گیسوان دخترک را به باد خواهد سپرد. و مچاله واژه ها را خواهد گشود. اینجا! نگاه کن به برهوتی پشت خاطره ابر. نگاه کن به خارهایی که بی معجزه می رویند. به جویبارهایی که ساده می خشکند.