میدانم روزی عهد کرده بودم از هر چه دست بر داشتم از این کلبه بر ندارم. اینجا که می آیم انگار آرامش می گیرم. انگار تو رو به رویم نشسته ای و به چشمان سراسر التماسم می نگری. انگار نفسهای کندم با نگاه رویاییت به تندی می رسد. و اشک های تمام نشدنیم را تو نظاره گری. روزهایی گذشت و ماه ها. و سالی نو شد بر من هم روزگاری گذشت. که تمامش باعث دوری از تو شد. دوری از این کلبه ای که عاشقش هستم. دوری از دوستان با معرفتی که دلنوشته های. بی ارزش من را دنبال می کردند. از تو دور شدن از همه چیز بد تر مولا جان. به خدا ما نیز ن.

CERTAINES SONT PERSOS POUR CEUX QUI LE PRATIQUE. FEVES BLANCHES ET COULEUR BRILLANTES. FEVES - ECHANGES - OU VENTES.