Segunda-feira, 2 de março de 2015. Quatro anos se passaram e naquela mancha verde eu já vi passarem carros de um estacionamento, festas, muita gente, cães. Passeando com seus donos e, durante todo o tempo, muita gente pedindo pelo Parque Augusta.

ش ب هآے بے س تار ه ے وینڪس. ق وآنی ن م خ ص وص! س ل آم دوس ت آن. ای ن ط ور که م ن دی د م ه ر وب ب آی د ق وآنی ن خودش رو دآشت ه ب آشه. پ س م ن م ی ه س ری ق وآن ین دآر م. 1- ب دون ن ظ ر ن رو ب یرون ال بت ه م ن م ی دون م ش م آ م ی ر وی د. 2- ک پ ی ک ه اص ل آ ن ک ن چ ون ه ک م یش ی. 3- ح آل آ ک ه لط ف م ی ک نی ن ظر میدی ن ظر ب د ن ده. 4 - ای ن وب دو س ه روز ی کب آر آپ اس ت پ س ح ت مآ س ر ب ز ن ید. 5- ه ر 2 م آه خ ون ه ت ک ون ی لین ک دآر م. 6- ن ظرآت زی آد ب ه م وقع ج برآن م یش ه.

تقدیم به صدرا کوچولو و آنانی که به دنیا آمده اند. شعر گریه های یک نوزاد. ونشانگرهنوز خسته انتهای سطرنفس نفس می زند. دیدار فروغ از پشت در بسته. یک دایره با آغوش باز در افق دور. همان لحظه که روزی می آید. سالهایی که می گذرند روی چهره ردپای خود را به جا می گذارند. یک شعر یادگاری از طرف یک دوست. بسم ربی که تو را آفرید. رابطه ی دنیای شعر و ریاست. شعری به یاد کودکی هایم. یک داستان از من در دانوش.