Dit blog gaat over wat ik mee maak in mijn leven, en de gedachten die mij bezig houden. Ik ben deze blog gestart om alles dat ik op mijn pad tegen kom te delen met anderen en van mij af te schrijven. Mijn pad om eindelijk te kunnen zijn wie ik ben, een vrouw. Voor anderen ben ik als jongen geboren en heb de eerste 35 jaar van mijn leven als jongen en later als man moeten leven.

De verlangens naar een eigen ik. Ooit, heel lang geleden, ben ik spelenderwijs is een silo met cement terecht gekomen. Ik was toen amper 4 jaar oud. Gered door een bouwvakker maar voor het leven bang voor alles waar ik maar in kan weg zakken. Ik kan mij iedere nachtmerrie nog herinneren, iedere film waarin een personage verdrinkt in een zuigende massa. En ook al ga ik uiteindelijk toch kopje onder, ook daar zou ik vrede mee hebben. Het heeft dan zo moeten zijn. A glance at any list in Fa.

Mezelf voor de gek houden lukt niet meer. Mijn leven als een vrouw wordt met de dag een zwaardere opgave. Me er tegen verzetten heeft al helemaal geen zin. Mijn reis op weg naar wie ik werkelijk ben. Ik zit namelijk weer zonder werk. Zoals ik schreef in mijn blogpost One of the boys. Na twee weken opleiding kreeg ik plotseling.