دستنوشته های بی زمان و مکان کورال. با دویست و چند تکه استخوانم دوستت دارم. و چند سال باید بگذرد. فراموشی از قلبم آغاز میشود. همه زندگی به انتظار گذشت.

در اینجا روزهایی که به سرعت یکی پس از دیگری سپری می شوند را ثبت خواهم کرد. فعلا ابزاری مناسبتر از نوشتن برای بیان افکار و دغدغههای روزانهام ندارم. بالطبع حضور و نظرات دوستان امیدوارکننده خواهد بود. مدت کوتاهیست که رقم دهگان عمرم سه شده و این عدد به نظرم در زندگیم معجزه خواهد کرد. سفر بین ترمی به دیار شوهر. زندگی سگی با شروع ترم تحصیلی در منزل ما. بنياد كودك-موسسه خيريه رفاه كودك.

برای زیستن دو قلب لازم است. و من برای رضایتش خوشحال بودم ولی ضرورت عجله و آمار نگه داشتنش را نفهمیدم.