W poprzedniej notce wspomniałem o maleńkim dwuosobowym państwie jakie 25 lat temu utworzyliśmy razem z eN. No cóż, nie nazwałem go tak przypadkiem. Jest ono naprawdę strasznie małe. Jest ono tak małe, że zabrakło w nim nawet miejsca dla naszego jedynego dziecka. Nie powiem wam, że to moja wina, choć oczywiście niewykluczone, że tak właśnie jest. 30 lat tam jej wzrok padł na mnie.

Kino, książki i życie. Ten, którego nie ma. To, co mnie otacza. Środa, 02 marca 2011. nie czuję już tej potrzeby. Zmieniłam się, zmieniła sie moja sytuacja. I jestem po prostu szczęśliwa. Cieszę się, że wszystko się tak ułożyło. Raczej nie będę dalej tu pisać. Czwartek, 06 stycznia 2011.