Maurycy Teo wychodzi z ukrycia. Dokładnie trzy lata temu, pod wpływem atmosfery, która się nabudowała w środowisku, zamknąłem bloga. Zamieściłem krótki wpis pożegnalny i wycofałem się oficjalnie z blogosfery. Choć, czytając całość bloga, można prawdopodobnie wykoncypować to, jak się nazywam, dla moich czytelników pragnę nadal pozostać Maurycym Teo.

Do przybliżenia historii chorób w rodzinie przejdę jednak nieco później, najpierw bowiem muszę, na prośbę męża, zarchiwizować me osiągnięcia animacyjne w okresie Adwentu i Bożego Narodzenia. 8221;, a następnie, upomniany przeze mn.

Posortowana, wyprana i czekająca na prasowanie sterta ciuszków po starszaku, w rozmiarze wskazującym na nadejście człowieka całkiem małego przypomina mi powoli zapomnianą już dawno instrukcję obsługi noworodka. Stoi i sapie, dyszy i dmucha,.