Aku yang futur atau hilang. In the state of ebullience.

Hari ini tidak macam hari kebiasaan, aku dan Nad datang lebih awal untuk mendapatkan nombor giliran. Kami bergerak dari rumah tepat jam 7 pagi dan sampai kira kira 40 minit kemudian. Sampai di klinik, sudah ada yang menunggu di depan pintu walaupun lampu pun masih belum dibuka. Entah pukul berapa la diorang ni sampai. Takkan tak sarapan nasi lemak dulu kot? Tiba tiba aku teringin nak jadi gynae. Menulis blog panjang panjang sudah terlalu Mainstream. Hujan sedang-sedang lebat membasahi bum.

Saattapi olla että tulee joskus vielä jotain videomatskua, tai sit ei. Riippuu siitä miten läskeiltä näytetään ja kuinka hirveeltä kuulostetaan. Soundcheck, odottelua ja valmistautumista.

Ya Allah lamanya dah tak on blog. Dah berhabuk, berdebu dan bersawang dah pun blog ni. Rindu kita tak? Hehe Ada orang baca ke eh masalahnya? Lama tak menulis ni, jari jadi kaku sikit. Rindu nak mengisi hati lagi. Rindu nak berkongsi rasa lagi dan lagi. And the list goes on. Semoga pahit hari ini jadi manis hari esok.

Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by, And that has made all the difference. Sunday, July 17, 2011. Sedangkan rata-rata rakyat Filipina hidup kebuluran. Emelda, 81 tahun, telah pulang ke Filipina pd 1991 selepas hidup dlm buangan di US. dia telah dihadapkan ke mahkamah dgn sekitar 900 tuduhan jenayah dan sivil. Tuesday, July 5, 2011. Entry nih merupakan entry lama aku 2 taun lep.