Deze blog is op sterven na dood, dat is al wel langer duidelijk. Ik kan een aantal redenen bedenken waarom dat zo is. De kinderen worden ouder en over hen schrijven is niet meer zo vrijblijvend. Soms leest er wel eens een kind mee. Als ik moe ben, kan ik mijn gedachten moeilijker schrijvensklaar op een rij krijgen. Die bereiken me soms onrechtstreeks en 2x vond ik die zo onaangenaam om te horen dat het me afremt om nog vrijuit te schrijven.

En ze leefden nog groen en gelukkig. Liese bracht me op het idee met deze post. Wat zou het leuk zijn eens te kijken wie jullie. Voor mij past het niet in een soort blogplan, om bijvoorbeeld mijn verhalen beter te richten op de lezers ofzo. Ik blog planloos en spontaan. Ooit vergeleek ik het bloggen met een soort biechtstoel. Intussen zijn er al verschillende mensen achter het gordijntje. Van ooit, die we tot in .

Ok, hier volgt een bekentenis. Niet zo maar streepjes, maar streepjes tussen cijfers. Maar, ik heb daar iets op gevonden. Ik heb ontdekt dat als ik kan tekenen dat ik automatisch begin te dromen zonder die rusteloze gedachten van moeten. Nu, ik ben absoluut geen tekenwonder. Dus dan maar iets anders zoeken. De boeken van 1000x Dot-to-Dot. Wou ik wel eens proberen, zeker na het bekijken van dit filmpje. En, het werkt! Een kat in 1000 streepjes. Doen jullie ook iets om jul.

Ik wil hier al lang een update geven van de badkamer, maar ik wilde graag wachten tot die volledig klaar is. Dat is momenteel nog niet het geval, maar ik ga stoppen met wachten. Ik heb zoveel te vertellen over die badkamer dat ik dat sowieso best in stukjes verdeel. Ik ga dus gewoon beginnen.