Miała być recenzja jednego Gaimana, ale nie ma. Kiedy na horyzoncie pojawia się zagrożenie w postaci ghalów, dzikich najeźdźców z dalekiej północy. Nienawidzące się społeczności są zmuszone połączyć siły i nauczyć się współpracować, żeby jakoś odeprzeć atak. W tle obowiązkowy wątek miłosny oraz trochę refleksji na tematy społeczne i kulturowe. Mam wrażenie, że notka wyszła mi znacznie bardziej pochwalna, niż tego chciałam. W każdym razie, jest, wisi.

Ten rozdział to była najobrzydliwsza rzecz, jaka wyszła spod pióra Michalak. Anaela i Karin galopują, a czytelnik nawet nie wie, po jakiej okolicy, więc nie wiadomo, jak sobie tę całą Lanorię wyobrażać.

W TEKŚCIE WYRYWAJĄ SIĘ NA WOLNOŚĆ. WYRAZY POWSZECHNIE UWAŻANE ZA NIEPARLAMENTARNE. Nie wiem, może pamiętacie, jak kiedyś zdarzyło mi się napisać tekst o książce Toma Roba Smitha Ofiara 44. Tak więc nie dajcie się zmylić polskim tytułem nowego filmu Espinosy, to prawie dokładnie to samo co Ofiara 44,. Dlaczego wcześniej powiedziałam, że jest to prawie to samo co Ofiara 44.

Tutaj możesz wrzucić łapówkę albo hejty. Przepraszamy, ale nie znaleziono żadnych elementów w wybranym archiwum. Być może wyszukiwanie pomoże odnaleźć pokrewny wpis. Stwórz darmową stronę albo bloga na WordPress.