بی دلیل تنهام گذاشت و رفت. ﺩﻟﻢ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ . ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ. ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺧﯿﺲ ﭘﯿﺎﺩﻩ . ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ. ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻧﻢ. ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ! ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ . ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ.

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا. همین الان یهویی از اداراه ی جواد دعوت شدیم به مشهد مقدس. امروز عصر حرکت هست تا یک هفته. طلب حلالیت از همه و برا همتوم دعا می کنم. فکر میکردم بچه یک لوح سفید است که قرار است ما رویش نقاشی کنیم. یا یک تکه گ ل بیشکل که قرار است به دستان پرتوان ما کاسه و کوزهای از تویش دربیاید.

این وبلاگیه که برا لحظات تنهاییم و اوقاتی که احساس می کنم. به کسی یا کسایی نیاز دارم تا باهاشون اوقات خوشی رو بگذرونم. ساختم و دوست دارم ازنظرات شما برا هر چه بهتر شدن این وبلاگ. دوست دارم ی جو صمیمی داشته باشیم و با حرفای بیهوده به عنوان. نظر اسباب ناراحتی خودمون و دیگران رو فراهم نکنیم. و اینکه اول پستم رو بخونید بعد comment بذارید. انتقادات و تعاریف شمارا پذیرا هستیم. یکشنبه بیست و نهم دی 1392 O o.