Jestem blogerem, pisarzem i opowiadam historie. Kiedy ostatnio z kimś rozmawiałeś? Nie przez MSG na Fejsie. Nie, przez telefon też się nie liczy. Pamiętasz Autobiografię Perfectu? Alpagi łyk. Taką rozmowę mam na myśli. A na koniec jest trzecia rano i okazuje się, że zeszły cztery wina.

Jesteś bardzo fajna, napewno jeszcze się spotkamy. A gdybyśmy się wtedy nie spotkali? Bo kilka razy tego dnia odwoływałeś. Nie tego, że się spotkaliśmy. Szkoda, że tak to zakończyłeś. W wyobraźni mam obraz, że jesteś tu ze mną. Myję się w zimnej wodzie.

Każda kropka to zapowiedź nowego zdania. Mam upodobanie do próżności świata, do sobie podobnych, do twarzy, ale poza problemami świata mam swoją własną regułę, którą jest morze i wszystko to w świecie, co je przypomina. O, słodyczy nocy, gdzie wszystkie gwiazdy migoczą i ślizgają się ponad masztami, i ta cisza we mnie, nareszcie ta cisza, która uwalnia mnie od wszystkiego.

Poniedziałek, 17 sierpnia 2015. Niedziela, 16 sierpnia 2015. Czwartek, 13 sierpnia 2015.

Historia Prawdziwa Wiecznej Dziewczynki and Jej emocjonalne głupotki. Mamy zaproszenie na jutro do moich znajomych wieczorem. Przepraszam, ale po pracy nie będzie mi się chciało nigdzie wychodzić. Nie pozwolę więcej robić się w wuja. Łatwy sposób na rzucenie palenia.

Ten rok, tak jak i końcówka roku 2015, był ciężki. Psychicznie i fizycznie wypalał mnie od wewnątrz. Ciężko było pogodzić piętrzące się obowiązki z rozwalającym się życiem prywatnym, ale. Jakoś dobrnęłam do Sylwestra i ze łzą w oku mogłam pożegnać wszystko co złe.

Krytycznym okiem o korporacyjnej egzystencji i wrażliwej duszy poszukującej szczęścia . Dziś będzie o służbie zdrowia i żeby było śmieszniej, nie będzie to państwowa służba zdrowia, ale prywatna. No i robi te swoje badania, i daje szkiełka, każe czytać literki, zagląda i świeci w oczy. Ps Nie mogłam się powstrzymać.

Blog o mnie,moim świecie i moich kłamstwach! Dlaczego tak bardzo różnie się od innych? Czy wśród tylu ludzi mogę spotkać osobę, która jest tak samo dziwna jak ja? Czy inni zaakceptują mnie i moje dziwactwa? Przecież nie mogę zostawić ich w domu kiedy idę do pracy,na randkę czy na studia.

Od dziś już nie muszę swojego złego zdania o kimś ubierać w słowa. Jeden obraz, milion słów. W tej swojej bezradności uwalnia się we mnie agresja. Ze złości przechodzę w smutek i znużenie. I wracam ze środka mapy smutny, wkurwiony i rozbity. W zasadzie nieważne, skąd bym wrócił. Czułbym się dziś tak samo. I wszystko tłumił w sobie. I przez to nie mogę się zgrać.