صدای پایی طنین انداز میشود. زنی محکم گام بر می دارد. صدای کفشهایش فضای بی روح کوچه را پر می کند.

من آمده ام تا معنای تک تک لحظه های زندگی را به نگاره آورم. بی تو من زنده نمانم. بی تو من زنده نمانم. شعر کوچه سروده هما میرافشار. بی تو طوفان زده دشت جنونم. بی من از شهر سفر کردی و رفتی. قطرهای اشک درخشید به چشمان سیاهم. تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم. نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی. گوئیا خانه فروریخت سر من. تو همه بود و نبودی.

خیلی دوست دارم اینجا رو پاک کنم. ولی میترسم این وبلاگ دست کسی بیوفته که لیاقت اینجا رو نداره.

سفر از پیش تو هرگز نتوانم. که مباد از خیال روشن یک ویرانی. و قله های پر امیدت را. سر به زیر تیغ آفتاب. و نه از توست که بر توست! که این . و ستاره های آسمان درخشانت را.