Γράμμα στον Αγιο Βασίλη! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη. Η μαμά κατέβασε το δέντρο και τα στολίδια από την αποθήκη. Δεν με άφηνε όμως να το στολίσω, αν πρώτα δεν ερχόταν η αδελφούλα μου από το σχολείο , να το κάνουμε μαζί. Είναι η τελευταία μέρα, θα κάνουν γιορτή και έτσι θα την έχω παρέα στο σπίτι. Να έχεις το νου σου μόνο, μένουμε στον τρίτο όροφο. Μην μπερδευτείς και πας αλλού.

Είναι καταστάσεις και ονόματα, που έχουν τη δύναμη να εγκαθίστανται εντός μας και να δίνουν τον ορισμό του αξιοπρεπούς κι εκείνου που αξίζει να θυμόμαστε. Πέρα από πιασάρικους τίτλους, ψευτοεπαναστάτες , βάρβαρους που αυτοχρίζονται δίκαιοι ή δίκαιους που εξαργυρώνουν τους αγώνες τους. Μία Ιερή εικόνα, είναι για μένα το Πολυτεχνείο. Πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές όμως.

που ποτε βεβαια δεν την ειχα ματαδει. Το χαμογελο της η απλοτητα της και η ζεστη.

Ναι ο τομ που έγραψα κάποτε στο τουίτερ ότι θα ήθελα να του κάνω μήνυση για όσα μου έχει προκαλέσει. η ποινή του θα ήτανε ένας καφές κι ένα τσιγάρο για πάρτη μου. φεύγοντας από το καφέ ο τομ, ανακαλύπτει ότι ούτε ο ίγγυ είναι στα τζουκμπόξ! Ποιος; ο ίγγυ. Μας υπενθυμίζεις την θέση μας, μας πονάς.

Την πέννα σου για να υπεραμυνθείς. Επαγγελματικής κατηγορίας πρέπει να έχεις σοβαρούς λόγους να το κάνεις! Ένας από αυτούς είναι το να ανήκεις στην ίδια επαγγελματική. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ πως διδάσκει. Φυσική ή μαθηματικά σε κάποιο ΑΕΙ ,αλλά.