روی یک تکه کاغذ بنویسی. و بچسبانی پشت شیشهی افکارت. باید به خودت استراحت بدهی. دست هایت را زیر سرت بگذاری. و بی خیال سوت بزنی. در دلت بخندی به تمام افکاری که. پشت شیشهی ذهنت صف کشیده اند. کشیده سرنوشت من به دفترم خط عذاب.

امشب یه دوست خیلی عزیز یادم انداخت که یه وبلاگی دارم و یه روزگاری توش مینوشتم. اومدم دیدم تقریبا یک سالی شده که گذاشتم خاک بخوره. دوستای عزیزی دارم که با دیدنشون زندگیم برام معنی پیدا میکنه و به شادی هام اضافه میشه. امید دارم که بتونم سال بهتری رو شروع کنم. امیدوارم شانس هم باهام یار باشه. شاید تو حوزه هنری بتونم کلاس دف هم پیدا کنم. دفم خیلی وقته داره خاک میخوره! دوستای جدید پیدا کردم. دیروز روز خوبی بود بدون در نظر .

این چند سال چه روزهایی با هم داشتیم چه پاییز هایی. قصه همون قصه است و باز تنهایی منو آرزویی موقع فوت کردن شمعهای کیک تولدت. خیلی دوست داشتم که آدم خجالتی باشم که تا یه چیزی میشه سر گونه هام سرخ بشه. دلم برای روزهای ۱۳ سالگی تنگ شده.

Un livre aux pages ouvertes. Il est temps de signer la fin. La vie est trop monotone, plus rien de. Abonne-toi à mon blog! Parov Stelar - A Night In Torino.