๑ ๑ ღتقديم ب عشقم احسانღ ๑ ๑. از جداشدن نوشتی رو تن زخمی هر برگ. گریه کردم و نوشتم نازینم یا تو یا مرگ. به تو گفتم باورم کن میون این همه دیوار. تو با خنده ای نوشتی هم قفس خدا نگهدار. بنویس مهلت موندن یه نفس بود. سهم من از همه دنیا یه قفس بود. بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم. سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سردم. من که تو بن بست غربت. با دلی از گریه لبریز. شب عاشقونه ی من که حروم شد. مهلتی بودن با تو که تموم شد. ندونستم باید از تو می گذشتم.

Sunday, May 25, 2008. A portrait of my mother. She has taught us to solve our problems judiciously and peacefully. She does not fail against difficulties, because she is incapable of fear. Her appearance is fine and she can obtain firm control over her temper. On the whole her character is great. In its totality and her personality exactly what I would wish.

عشق چراغ هدایتی است برای هر گم کرده راهی. مثل تموم عالم حال منم خرابه مثل تموم بختا بخت منم تو خوابه. سنگ صبورم اينجا طاقت غم نداره طاقت اينكه پيشش گريه كنم نداره. حالي واسم نمونده دنيا برام سراب داد ميزنم كه ساقي ميخونه بي شراب. يادي نكردي از من رسم رفاقت اين بود. اشكي برام نريختي عشق و صداقت اين بود. دشمن راه دورم درد دلم زياده. جاده به جز جدائي هيچي به من نداده. چقدر حرف هست و من فقط سکوت میکنم.