Ik vier de dag dat wij struikelden. En onze wegen samenvielen tot het loopje van vandaag. Hoogtepuntvliedend zoekend naar verloren tijd. De lancering uit ons kruispunt recht omhoog richting nieuwe dimensies. Vonkende deeltjes, botsend maar samen. Met een vuurwerk van verlichte spijt. Ons hoofd met harde vulling smelt en lekt.

Ik heb geen roze bril nodig in het leven. Gooi geen oude schoenen weg als je nieuwe hebt. Welke schoenen zal ik aantrekken? Het is meer dan dertig graden en we gaan wandelend naar de bakker in het dorp ongeveer vier kilometer verder op. Drie redenen waarom kamperen goed voor je is. Is en welke je ook alweer kon eten en welke niet. De dennenappel zou mijn vader een mastappel.

Van verwondering naar woorden vaak gedragen door gevoel. Zo nu en dan bekruipt me het gevoel om oude contact op te nemen met oude vrienden. Ineens zat ie in mijn hoofd. In de periode dat ik hem kende was hij schilder, hij schilderde kleine houten paneeltjes met zeilschepen in een donkerbruin tint. Wij hadden gemeen dat we beiden lid waren van het Rozekruizers genootschap, en elkaar daar vaak tegen kwamen. Verloren dagen van een zoektocht naar nostalgie? Opeens w.