მე ვარ ნაწილი იმ დიადი ძალის, ვისაც ავი სურს და კეთილს სჩადის. ბოლო დროს ჩვევად მაქვს კვირა დღის სახლში გატარება. იმისათვის რომ სამუშაო კვირის ბოლოს კაარგად დავისვენო და ორშაბათს ახალი ძალებით შევეგებო 1 დღე აუცილებლად სახლში უნდა ვიყო. სულ უსაქმურად რომ არ ვიჯდე და უსაქმურობისგან არ დავიღალო პატარ-პატარა, მარტივ დესერტებს ვაკეთელ ხოლმე. ამიტომ გადავწყვიტე ბოლოს გაკეთებული ორი გემრიელი დესერტის რეცეპტი გამეზიარებინა თქვენთვის. როგორც წესი მათ ინტერნეტში ვაწყდები და შემდეგ ჩემს ჭკუაზე მომყავს.

ახლა დეკემბერია, გარეთ საშინლად ცივა, თუმცა არ თოვს. ხომ იცი, არ მიყვარს ჩვენს ქალაქში თოვლი. ისევ განვსაზღვრე რაღაც ჩემი და შენი საერთო სიტყვით. ყოველთვის, როცა გზაზე გადავდივარ, მგონია, რომ მანქანა დამარტყამს.

თანამედროვე ურთიერთობებში 14-15 წლის გოგო-ბიჭებზე არ მინდა ვწერო, უფრო ჩვენზე, ნაწილობრივ გარდამავალ თაობაზე, რომელიც ბავშვობაში და თინეიჯერობაში სტერეოტიპების გავლენის ქვეშ იყო, ხოლო ახლა თამანედროვეობის ფეხის ხმასაა აყოლილი. ჰოდა, ეს ძალიან ცუდია.

The truth is that I never shook my shadow. ნახევარსაათიანი ჩხაკუნის შედეგად, ცოტათი შეციებულები სახლისკენ წავედით. ფოტოებმა კი, რაც მთავარია, მეორე დღეს, კარგი შეფასება დაიმსახურეს. პირდაპირ Ellen-ის წინ ვიდექით, იმ ადგილას მუსიკა უფრო კარგად ისმოდა. პერიოდულად მომწონდა თვალდახუჭული განათების ციმცი.