ژانویه 13, 2011 بدست سعیده. گاهی اوقات زندگی مثل یه رودخونه میمونه . هر طرف رفت رفت! این قشنگ مثل موقع هایی میمونه که توی یه شرایط بحرانیه زندگی قرار داری و هی داری با جملات و تفکرات مثبت روحیه خودت رو حفظ میکنی , اما آخرش میفهمی مهم نیست چقدر تلاش کردی . هنوز اوضاع مثل قبله! یا لا اقل من که اینطوریم! بغض گلومو م.

با اینکه کم مینویسم تو بلاگم اما امشب دلم خواست واقعا بیام اینجا بنویسم تا چندین سال دیگه یا هروقت دیگه که این نوشته رو دیدم یاده امشب و این احساسم بیوفتم. درباره ی نخودهای هر آش. گاهی دقت کردید یک سری آدمها تو زندگیتون هستن و باهاشون در ارتباطی اما .

باز حرف خودشو میزنه! کار خودتو کردی دیگه! برگرد برو تو دم در وایسا. آبروریزی نکن وسط درمونگاه! 8211; باز حرف خودشو میزنه! اصلا بیا همینجا بشین. من خودم میرم دستمو نشون میدم.

اوشینیکی سرگردان در جزیره ای دوست داشتنی. امسال پاییز شانس منم که درس دارم بعدش سریالهای خوب خوب زیاد میاد .

Yesterday , Today , Tomorrow. باز ای دلبرا که دلم بی قرار توست. وین جان بر لب آمده در انتظار توست. در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست. جز باده ای که در قدح غمگسار توست. ساقی به دست باش که این مست می پرست. چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست. هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان. آسایشی که هست مرا در کنار توست. سیری مباد سوخته ی تشنه کام را. تا جرعه نوش چشمه ی شیرین گوار توست. بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد. ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست.

چشم داشت و اميد و انتظار و آرزو در خواست یا انتظار به دست آوردن چيزي يا انجام كاري را داشتن است . همه ادما از اطرفیانشون یه سری توقع ها دارن . بعضی توقع هاشون بجاست و صحیح و بعضی دیگه نا به جا. کاش همه خوش توقع بودیم.