اینجا می نویسم تا از هیاهوی بیرون دور باشم . که از میانشان چندتایی برآورده شود. میکنم که دوست داشته باشی. آنچه را که باید دوست بداری. آنچه را که باید فراموش کنی. میکنم که با آواز پرندگان بیدار شوی. و با خنده ی کودکان. من خیلی وقته میامو این صفحه پست جدیدو باز میکنمو بهش خیره میشم یه چن دیقه ای اما دوباره میبندمش فکر نمیکردم هیچوقت اینجوری شه . اینکه دوباره بنویسم یکم سخته آخه اما حس دلتنگی به اینجا و شما هر لحظه وسوسه م کرده واسه برگشتن.

من کجا و اینجا کجا. انگار بوی مرگ تو این حوالی جریان داره. چقدر دلتنگ شدم وقتی وارد شدم. چقدر دلم گرفت از اون همه شوق و ذوق و بیقراریها که الان جاشون رو فقط به سکوتی تلخ دادند. خوبم مثل تمام خوبهای دیگه. گوشهی لبم هم مثل تموم اونها یک لبخند ساختگی همیشه هست.

با اینکه کم مینویسم تو بلاگم اما امشب دلم خواست واقعا بیام اینجا بنویسم تا چندین سال دیگه یا هروقت دیگه که این نوشته رو دیدم یاده امشب و این احساسم بیوفتم. درباره ی نخودهای هر آش. گاهی دقت کردید یک سری آدمها تو زندگیتون هستن و باهاشون در ارتباطی اما .

باز حرف خودشو میزنه! کار خودتو کردی دیگه! برگرد برو تو دم در وایسا. آبروریزی نکن وسط درمونگاه! 8211; باز حرف خودشو میزنه! اصلا بیا همینجا بشین. من خودم میرم دستمو نشون میدم.

اوشینیکی سرگردان در جزیره ای دوست داشتنی. امسال پاییز شانس منم که درس دارم بعدش سریالهای خوب خوب زیاد میاد .

Yesterday , Today , Tomorrow. باز ای دلبرا که دلم بی قرار توست. وین جان بر لب آمده در انتظار توست. در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست. جز باده ای که در قدح غمگسار توست. ساقی به دست باش که این مست می پرست. چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست. هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان. آسایشی که هست مرا در کنار توست. سیری مباد سوخته ی تشنه کام را. تا جرعه نوش چشمه ی شیرین گوار توست. بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد. ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست.

چشم داشت و اميد و انتظار و آرزو در خواست یا انتظار به دست آوردن چيزي يا انجام كاري را داشتن است . همه ادما از اطرفیانشون یه سری توقع ها دارن . بعضی توقع هاشون بجاست و صحیح و بعضی دیگه نا به جا. کاش همه خوش توقع بودیم.