რომელიღაც წლის აგვისტოს 15-ში მოხდა სრულიად უმნიშვნელო ამბავი-დავიბადე. არაფერი შემატებია ამით კაცობრიობას და რომც არ დავბადებულიყავი, დიდად არც არაფერი მოაკლდებოდა. მეც ბევრჯერ მიფიქრია, რომ იქნებ სჯობდა, სულაც არ მოვსულიყავი ამ ქაოსით სავსე სამყაროში. აგვისტოს ამ არააგვისტოურ დღეს ფიქრმა წამიღო, გავყევი გორგალს და ბოლომ.

ყველაზე ხშირად რაც საკუთარ თავზე გამიგია ისაა რომ იღბლიანი ვარ. ამ ნათქვამში რწმენა იღბლისადმე უფრო სასაცილოა, ვიდრე ფაქტი, რომ იღბლიანი ვარ. მე რომ მკითხო დაკვირვებული, ფრთხილი, პაცეფისტი და კიდე ათასი რამე ვარ, შეიძლება იღბლიანობაც დავიბრალო უბრალოდ მისი მნიშვნელობა ისეთივე ბუნდოვანია ჩემთვის, როგორც სამყარო იმ სათვალიდან დღეს რომ შევიძინე. საერთოდ მგონია, იყო ქალი ბევრად უკეთესი თავგადასავალია, ვიდრე იყო კაცი. გაგიღვიძიათ გრძობით რომ დღეს რამე ახალი უდა იყიდოთ? სინამდვილეში კი თქვე.