نوشته شده در چهارشنبه نهم شهریور ۱۳۹۰ ساعت توسط نرگسی. چون تصویر قرص ماه در آب. نوشته شده در پنجشنبه سوم شهریور ۱۳۹۰ ساعت توسط نرگسی. گ مم میان بودن و نبودن. قبل از آن که قابی شوم روی دیوار اتاقت . نه! قبل از آن که حتی در خاطرات دیروزهایت گم شوم . نوشته شده در چهارشنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۹۰ ساعت توسط نرگسی. تو پلک می زنی و. من شب و روزم را گم می کنم! نوشته شده در پنجشنبه یازدهم فروردین ۱۳۹۰ ساعت توسط نرگسی.

خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت. بازم یه حس جدید دیگه! بعد مادر شدن حالا احساس ازادی از این زندگی رو میخوام تجربه کنم. بعد از این همه مدت اومدم بگم که. حس خیلی خوبی دارم حسی که فقط یه زن میتونه اونو درک بکنه. خیلی لذت بخش که یه موجود زنده درونت رشد کنه. خنده بر لبانم زیادیست و هیچکس غوغای دلم را نمیداند.

زندگی با تمام مشکلاتش می تونه سوژه های بکری باشه واسه خندیدن و اندیشیدن. نمایشگاه گروهی کاریکاتوریست های گیلان.

خلاصۀ هرچه همین حوالی اسمت. تا یادم نرفته است بگویم. خواب دیده ام خانه ای خریده ای. می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه باز نیامدن است. ببین این طرفها کسی بی قرارت هست یا نه. دیگر از این همه سلام ضرب شده بر آداب رفت و آمد مردمان خسته ام. پس کاش کسی می آمد لااقل خبری می آورد.