شیداگونه رقص انگشتانم بر صفحه کلید خاکستری. کمال از ان درختی است که تنها ایستاده. بهار را شکوفه شکوفه می کنم به تنهایی. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

اگر یاری کند همه ی زیبایی ها را حفظ می کنم. دارم هجوم درخت ها و نورها را تماشا می کنم و احتمالا باز به فکر آلیس هستم. یاد او که دارد ذره ذره آب می شود توی سیاه چاله ای که ذهن اش برایش ساخته است. آنقدر دلم ریخت که بی هوا رفتم سراغ پوشه ی فرندز و دلم می خواست گریه کنم. بسوزد پدر نوستالژی و دلبستگی.

آهو نمیشوی به این جست و خیز گوسپند. قوزک پای چپ یک زر افهی ایدهآلیست که در یک عصر پاییزی سیگارش تمام شده میخارد. طرح تتوی بعدی هم انتخاب شد. حالا باید دوباره یک سری قوانین بازدارنده برای خودم تعریف کنم که حداقل شش ماه دست نگه دارم. یخ زدم که پونزده سال! بخش کردم که پونزده سال! نوشته .

ظ ; دوشنبه ۱٢ امرداد ۱۳٩٤. چرا گاهی هیچ چیز آن طورکه بایدپیش نمی رود. کدام کفه سنگین تر است اشتباه هاتمان یا زودباوری هامان. پشت دردمندی روزها گریه می کنم.

من نگران جنگ جهانی چهارم هستم که در آن از سلاحهای مدرن خبری نیست و مرگ خیلی کند رخ میدهد! نوشته شده توسط آرتاهرمس Arta Hermes. در ستایش آن لکه ابر! نوشته شده توسط آرتاهرمس Arta Hermes.

روی چند کتاب همزمان کار میکنم. هیچ ساعت خالی برای خودم نگذاشتم. کلاس زبان میروم و در تنهایی هم مدام روی لغات و اصطلاحات انگلستانی تمرین میکنم. دیروز هم رفتم باشگاه بدنسازی - بعد از چندین سال- اسم نوشتم. لحظه هام پرشده و وقت غم خوردن ندارم. نمیخواهم به چیزی فکر کنم و دلم میخواهد فقط شاهد ماجراها باشم. اما فکر راه خودش را پیدا میکند لاکردار. جلوی درد را نمیشود گرفت. مثل دود و آب و سرفه. با دوچرخه ای که مرا به هیچ کجا نخواهد برد.

از همراهی تان سپاسگزارم و آرزومند خوشبختی و سلامتی تان هستم. So this is who I am,. And this is all I know,. And I must choose to live,. For all that I can give,. The spark that makes the power grow. And I will stand for my dream if I can,. Symbol of my faith in who I am,. But you are my only,. And I must follow on the road that lies ahead,. But you are my only.