وقتی بیقرارم شدی کافیه دست رو دلت بزاری بری کنار پنجره نفس عمیق بکشی. تو راه برو من میخندم. خوشبختی گاه باز کردن اخمیست. خوشبختی گاه فشردن یک دست است. خوشبختی گاه پاسخی به یک سلام. شنیدن اسمت از زبون عشقت. خوشبختی گاه چند قدم برداشتن است. شنیدم که میتونی راه بری ولی نمیدونم درسته یا نه ولی اگه درست باشه. خیلی خوشحالم که بالاخره تونستی سلامتیتو بدست بیاری از امام رضام ممنونم.

نوشته ها همگی زاده ی روزگار سردیه که با نگاه گرمتون آروم میگیره. امیدوارم احساسات جاری شده ام در آن حد باشد که به قلم توانایت مرا نقد کنی. نوشته شده توسط SaRa در جمعه هجدهم فروردین ۱۳۹۱. دلم هوای نفس کشیدن کرده! دلم تنفس می خواد. میخوام هوای وجودم تازه بشه . از همین حالا دارم حسش می کنم. بوی گل یاس گلدونم .

می دانم هراز گاهی دلت تنگ می شود. همان دلهای بزرگی که جای من در آن است آنقدر تنگ میشود که حتی یادت می رود من آنجایم. دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز نباش! هنوز من هستم. هنوز خدایت همان خداست! هنوز روحت از جنس من است! اما من نمی خواهم تو همان باشی! تو باید در هر زمان بهترین باشی.