Diario di viaggio di un artista di strada e della sua bicicletta! Sabato 1 agosto 2015. Ma non scrivi più? Ma non scrivi più? Questo mi ha detto ieri un signore incontrato in piazza, dicendomi che lui il blog lo segue, ma che io scrivo sempre più raramente. Qui di seguito, invece, una foto scattata al Lid.

بخند تا دنیا بروت بخنده! اینم از پست ثابتم. آماده تبادل لینك با هر بنى بشرى هستم. هر كی خواست لینكش كنم بگه. تو صفحات جانبى طالع بینى میزارم ببینین. البته هنو كامل نیس! تو نظرسنجى شركت كنین. دوشتت دالم یه خولده قدر یه سوكس مولده. سلت كولا گزاشتم سوكسه هنوژ نمولده. البته تو دوران مدرسه خیلى كم مویوم! .

گفتی دوستت دارم و دلم لرزید. گفتم به عشق تو زنده هستم و دلت راز دلم را فهمید. بگو از احساست تا بگویم از لحظه های عاشقی مان. بگو از حال و هوای قلبت تا بگویم از خاطره های شیرینمان. گفتم از سر شب تا حالا از دلتنگی ات بیمارم. رو شیشه نازک دل آدما اگ.

از این به بعد عاشق خدا میشم چون میدونم یه روزی بهش میرسم. حسد می برم به تو. عطر و گل و ترانه و سرمستی. با هر چه طالبی بخدا می خرم ز تو. به لب آب نقره فام. خنده كرد و ز امواج خنده اش. تشنه كام در آنسوی آسمان. و خيره در انديشه ئی. شاید سالها بعد در گذر جاده ها.