دغدغه های صد سال تنهایی من. یکی از معدود نویسندگانی بود که میتوانست ورای عرف داستان بگوید و کلمات را کنار هم بچیند. وقتی از او میپرسند چه رنگی را دوست داری نمیگوید قرمز یا آبی یا سفید. میگوید رنگ دریای کارائیب در ساعت ۳ بعدازظهر وقتی آفتاب مایل میتابد.

کاش از ثانیه ها و لحظه های زندگی لذت می بردیم. کاش می دانستیم که ما نمی دانیم فردا برایمان چه اتفاقی می افتد.

10 ماه دیگه از مزخرف ترین دوره زندگیم مونده. دوست ندارم اعتراف کنم ولی خوبی هایی هم داره. حضرت آیت الله العظمی خامنه ای.

ماه که بشود چهارده می پیچد صدایمان زیر قیر آسمان . خستگانیم ما زیر این نور چهارده ماه. من و آرش و نامجو و تنهایی وقتی که تو نیستی. امان از بازی زنجیر ها. انسان باش بی طمع بهشت. آمدنی باش ای سوار غائب. من مادر چند کفشدوزک هستم! جمعه ٢۱ اسفند ۱۳۸۸.

ردپای ذهن کودکی در دنیای واژه هایش. پس از سالها تلاش برای فهمیدن جایگاهم در زندگی طبیعت را آرامشی یافتم که هیچ کجا نبود . باید ناییو بودن رو می گذرونم انگار تا درک کنم . سال نوتون مبارک ! نوشته شده د.

تشت را پیش رویم گذاشته ام و مشغول چنگ زدن لباسهای کثیفم هستم. جورابهایی که از دیروز صبح به پایم بوده و پیراهنی که یک هفته است از تنم در نیاورده ام. نوشته شده در پرونده های شخصی.

کمی تا حدودی تحصیل کرده ام و بچه درس خوانی نیز هستم! عقد اخوتی با طایفه ی گوش درازان بسته ام و مانند آنهادر خواندن درس خر میزنم! شما به نتیجه اش کار نداشته باش! آن زمان بود که فهمیدم به شدت از کدو و بادمجون متنفرم.