شعری از زنده یاد حسین پناهی. چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان. ظرفی را چرک می کنند. نه به حرفی دلی را آلوده. هیچ آتشی نیست که گرمم کند. هیچ خورشیدی نیست که بر من خنده زند. همه چیز سرد است و بی ترحم. حتی همه آن ستارگان روشن و دوست داشتنی. بی هیچ تسلایی مرا می نگرند. از آن دم که در ژرفای قلبم دریافتم. عشق نیز می تواند بمیرد .

قرار اینجا از تنهایی های خودم بنویسم و حس و حالم . سه شنبه هجدهم آذر 1393. هر روز کارم این شده که برم تو بیتالک وایبر لاین فیسبوک ببینم کسی بهم پیام داده . خسته شدم از بس درخواست دوستی دادم تو بیتالک و لاین. یعنی واقعا هیچکس سهم من نیست تو این دنیا! خدایا خسته شدم خودت کاری کن. سه شنبه هجدهم آذر 1393. قراره تو این وبلاگ از تنهایی های خودم بنویسم شاید اینطوری بتونم تخلیه بشم و بغض هامو تو گلوم نگه ندارم . خلاصه کلی غم و غصه دارم براتون.

می ترسم عصا به دست. سنگفرش کوچه ی خاطراتمان را. هر دو آلوده ی تکرار شویم. روی خوب لحظه هایمان را نمی بیند. و ما همیشه دلتنگ بمانیم. فریناز سی ام آبان 1392. دستی مرا به مرگ میخواند. بر تنی نحیف و بی جان. خبری از خیابان های شلوغ.

Trường Đại học Bách Khoa Hà Nội, Số 1 Đại Cồ Việt, Hai Bà Trưng, Hà Nội. Cán bộ and Giảng viên. Cán bộ and Giảng viên. Đào tạo sau đại học. Các chương trình đào tạo đặc biệt. Thiết bị điện - Điện tử. Kỹ thuật đo và Tin học công nghiệp. Tự động hoá công nghiệp. Tin tức - Sự kiện. Hợp tác và tài trợ.