امروز می خواهم روی میز کارم از آنچه ناراحتم می کنم بنویسم. اینکه همیشه تنها خستگیت را می آوری . اینکه مرا بی ارزش می کنی . اینکه وقتی با تو حرف می زنم نگاهم نمی کنی . اینکه پیش دیگران خردم می کنی . اینکه تنها به خوانواده ی خودت اهمیت می دهی . نوشته شده در چهارشنبه سی ام مهر 1393ساعت 10 قبل از ظهر توسط آیدا زمان. فاصله ها برای من همیشه ترسناک بوده اند . مثلا گاهی فاصله ی بین آنچه می خواستی باشی و آنچه هستی .

اینجا آیینه ها تو رو به تو نشون نمی دن. اینجا زندگی نمی کنند نفس می کشند. اینجا مادربزرگامون قصه نمی گن. آخه بچه ها دیگه ته قصه رسیدن. لیلی نام تمام دختران زمین است. اینجا واسه رسیدن راهی جز رفتن نیست.

Clique ici pour poster un commentaire en étant identifié avec ton compte Skyrock.

Abonne-toi à mon blog! On ira dans les champs. Ajouter cette vidéo à mon blog.