Ajouter cette vidéo à mon blog.

ای ساربان آهسته ران آرام جان گم کرده ام. آخر شده ماه حسین من میزبان گم کرده ام. در میکده بودم ولی بیرون شدم چون غافلین. ای وای ازین بی حاصلی عمر جوان گم کرده ام. پایان رسد شام سیه آید حبیب من ز ره.

من معنای عشق را با تو یافتم. اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست. به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین. مگر ماهی بیرون از آب میتواند نفس. مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من زنده. از من نپرس که اشکهایم را برای چه به پروانه ها. همه می دانند که دوری تو روحم را می. تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان لحظه. های بی کسی ام باشند. نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگیر.