وانت تهد قلب ينمو لحبك. وانت تشنق روح عند اشتياقها اليك. وانت تجرح مشاعر تحطمت من اجلك. وانت ترسم البسامه على وجهك عند تألمه. وانت تترك دمعته تسيل من اجل. وانت تدوس على قلب عند احتياجه كلمة حب من بين شفتيك. انا لا ابالغ فى وصفى اليك. لا ابالغ فى مشاعرك التى تحنو لغيرى. لماذا تشعر بالحب مع انسان يريد ان يقتلك. وتتركنى وحيدا مثل عصفور يحلق فى السماء وحيدا. تتركنى وحيدا بلا رفيق بلا صديق بلا حبيب.

گاهی تمام حادثه از دست می رود. امشب از هر شب به تو عاشق ترم . تو دلاویز ترین شعر جهان را بسرای . وسوسه می ریخت بر دلم شب خاموش . من او را دوست دارم دوست دارم. عذر گناه من همه چشمان مست اوست . قیمت لب های سرخت روزگاری بشکند . پر کن پیاله را . سکوت می کنم امشب . صدا در گلو شکست . با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم .

لحظه هایی که روی شانه ی تو مثل ابر بهار می بارم. وقتی از فرط خستگی خوابی بوسه بر چشمهات بگذارم. تا سحر پا به پای رویاها با دلی بی قرار بیدارم. توی فالم نوشته می آیی! حالا که روزگار ب.