This is simply a short story I wrote shortly after I moved to America. It contains some images I had of my new host nation. Thursday, September 14, 2006. The pig-tailed server leaned forward topping up the nondescript coffee cup with the black burnt smelling liquid. Thanks came the response from the twenty something man seated at the tiny metal stooled bar area. Let me know when you guys are ready.

Γιατί όλα τα υπόλοιπα παιδιά μπορούν, μαμά;. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Σαν όλα τα υπόλοιπα φυτά, να θέλω να αναπτυχθώ προς την μεριά που ξεπροβάλεις. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Και άλλα τέτοια, εδώ γράφω. Σε μια διαδρομή από το διαμέρισμα ως τον φούρνο και πάλι πίσω. Θέλω να φωνάξω με καυλώνεις ακόμα. Ή που φωνάζει τέτοια πράματα στο δρόμο.

Αφού δεν έχεις κάτι να πεις, γιατί ενοχλείς τις λέξεις;. Πέμπτη, 29 Δεκεμβρίου 2016. Ξέρεις τελικά τι είναι;. Ξέρεις τι είναι; Είναι ότι μέσα σε έναν νέο κόσμο με λέξεις, οι δικές μου ντρέπονται και φοβούνται και νιώθουν δέος και κομπλεξάρονται και αρνούνται. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν να δουν και να ακούσουν. Φρόντισε να μην τους νοιάζει αυτό. Τι άλλο μένει πια να φροντίσεις αν όχι τον ίδιο σου τον εαυτό;.