Tyle tego a nawet za dużo. Nie możemy nadążyć z tym zdążyć. Jutro jest nam zawsze za późno. No a dzień za wcześnie się kończy. Mamy plany wielkie przed sobą. Co to my nie zrobimy co będzie. A gdy przyjdzie czas na działanie. Nie czynimy nic w tym względzie. Czas ucieka a my nie marzymy. Tyle dzieje się wokół nas co dzień. Coraz szybciej nam czas przemija. Gdy siedzimy w życia ogrodzie. Na ławeczce w cieniu pod drzewem. Wspominamy co było gdzieś kiedyś. W myślach wtedy się uśmiechamy.

Hula wiatr w naszej Kawiarence; trochę z mojej winy, przyznaję pokornie.

Myślałem o Nas; wiedziałem, czułem, że tak będzie. W poniedziałek, na początku tygodnia spotkałem Ciebie, a w piątek wiedziałem już na pewno, że nie będę potrafił żyć, myśląc, że Ciebie nie ma. Czy to była prawda? Do dziś nie jestem pewny. Nie wiem czy powinniśmy mówić o miłości.