سهشنبه 13 مردادماه سال 1394. واااااااای آخرین باری که نوشتم مربوط به خیلی وقته. راستش دیگه مثل قبل فرصت نمیکنم بیام و بنویسم. هرچن که نوشتن بسیار سبکم میکنه. این چن وقته خب اتفاقای زیادی افتاده که گاهی یادآوریش خنده به لبام میاره و گاهی بغض سنگینی گلوم رو فشار میده. زندگی رو دوس دارم و دارم براش میجنگم. خودمم دنبال علاقه های گم شدم رفتم و دارم یه کارایی میکنم که ب زودی اعلام میکنم. نوشته شده توسط س م ی ر ا.

پنجشنبه بیست و چهارم مهر 1393. و بدون اينكه بفهميم جدامون ميكنه از راه. همونی كه دليل اصلی دور شدنمون از خواسته هامونه. روزمرگی های رنگارنگ كه پر شده تو شب و روزمون. و بقيه چيزايی كه به ناحق فكرو دلو اشغال كردن. نميدونم بايد از چی نوشت.

و بشر چیزی است که براو چیره می باید شد. دلم اندازه حجم قفس تنگ است. من نه با دست و پا که با قلبم به سوی تو آمدم و با تکه پاره هایش بازگشتم و هنوز احساس من این است که تکه ای از قلبم در اعماق خاک با تو به ابدیت پیوسته است. ارسال شده توسط حسین احمدزاده.