გოგონა, რომელიც წყალზე ისე დადის ნაკვალევს არ ტოვებს. ჩემ სიზმრებში ყოველთვის ისაა საფრთხეში. მე ამას შორიდან ვუყურებ და არაფრის გაკეთება შემიძლია. ამ დილითაც საშინელმა კოშმარმა გამაღვიძა, უფრო სწორედ, მან გამომაფხიზლა, ვერ ისვენებ და კვნესი, ისევ კოშმარი გესიზმრებაო? შორიდან ყველაფერი ასეთი მშვიდი ჩანს არა? ვიდრე დაბლა არ დაეშვები, მხეცებს შეუერთდები, ბუნების დაუწერელ კანონებს საკუთარ თავზე გამოცდი, ისევ მოგინდება თავისუფლება? თუ მინდა ჩემი უბედურების მოზიარე მყავდეს? ნოემბერი 18, 2017.

არასდროს, ბავშვობაშიც კი, არ ვთვლიდი, რომ მონოგამია ნორმაა. არც ახლა ვთვლი, არც ოდესმე ჩავთვლი. არ ვფიქრობ, რომ ყველა ადამიანი ერთი სტანდარტით უნდა მიუდგეს ურთიერთობას.

სამშობლოს, ადამიანებისა და ლიტერატურის მოყვარული რიგითი კლიმი. არტურო პერეს-რევერტე ჩემს ფავორიტ მწერალთა შორისაა. ალექსანდრე დიუმას პარიზს ალბათ ყველა იცნობს. მის მიერ შექმნილი მუშკეტერების, გრაფი მონტე-კრისტოსა და უკანასკნელი ვალუების ამბები ბიბლიოფილთა უმეტესობისთვის .

Monday, August 15, 2016. როგორ შემიყვარდით სულ პაწაწინა დეტალებით. ბაღში რუსიკო ჩემი არ იყოს სულ გაბზეკილი დადიოდა თბილი გამოხედვით. თეთრი, ფითქინა თავგადახოტრილი თამუნა რომ დავინახე, პირველად ვერ მივხვდი როგორ შეიძლებოდა, გოგო ყოფილიყო მოკლე თმით! მაგრამ მეექვსეში, პირველ სექტემბერს, კლასში შემოსვლისთანავე მეია გვერდით რომ მომიჯდა, ამიერიდან აქ ვიჯდებიო, ვიგრძენი როგორ აფუთფუთდნენ პეპლები მუცელში. სუსტი და ჰაეროვანი! აი ის გ.

უდაბნოს წყევლა და სიყვარული კანის შიგნითა მხარეს. მზეზე ისე დავიწვი კანი ამძვრა. მერე იმაზე ვფიქრობდი, რა კარგი იქნებოდა სულს რომ სხეულივით კანი ძვრებოდეს. , ნეტავ შეიძლებოდეს ხორცი წაიყარო ტანიდან და სული ზევით დატოვო . სილვია პლათი და თევზის უხერხემლო მონატრება. რატომ არ კვდებიან ადამიანები ტკივილით? April 7, 2015.

Понедельник, 14 июля 2014 г. ფანჯარასთან ვიჯექი და ბებიას ვუყურებდი. ნელ-ნელა ჯერ მას ჩავუარეთ, მერე ჩვენს ეზოს, აღმართზე ჩვენი სახლი ჩანდა, სადაც ბებია უკვე მარტო იქნებოდა. მერე მატარებლის გაბმული საყვირი და სამყარო ფანჯრის იქეთ აჩქარდა. ყელში მომდგარი ბურთი ძვლივს გადავყლაპე, ერთ კვირაში ქალაქელი პირველკლასელი ვიქნებოდი. სადგურებზე მატარებელი ჩერდებოდა, ჭუჭყიანი მინის იქეთ ჩანდა სუსტი, ყვითელი შუქით განათებული უკაც.

მახსოვს, რამდენიმე წლის უკან, ერთ-ერთმა გაზეთმა წამოიწყო კამპანიის მსგავსი. უნდა მიგეწერა წერილი შენი თავისთვის მომავალში. მაშინ, პატარა ვიყავი და ძალიან გამიკვირდა. ვიფიქრე, მე ხომ უკვე მეცოდინება რა დავწერე და რატომ უნდა გამაკვირვოს ან დამაინტერესოს ამ ნაწერმა. გაიცანით ჩემი მუშკეტერი- ძალიან წყნარი, თბილი და კეთილი.