Merhaba, dogu blogunun delisi geldiiiiii. Efendim, hic merak etmedigim ve beni hic cezbetmeyen şehir, Dubai. Ye is amacli bir gezim oldum. Iyi de oldu, iş için çok iyi bir fırsattı. Ozel amacli gitmezdim cunku sehir genel olarak tarzim degil. Hiç bir şey aramayın, herşey alışveriş merkezlerinin içinde. Dışarda kalan şeylerin fotoğraflarını şöyle çekmeye çalıştım. Dubai öncesi, biraz kendime vakit ayrima sansim oldu.

hem de öyle böyle değil. ama neyse ki bahçede kediler var.

Bu eşit şartlarda bir mücadele değil, mücadele etmekten de hoşlanan biri değilim ama sadece nefes alıp vererek bile dahil olmak mümkün. Eşit değil çünkü bu tarafa sürekli katliam anması düşüyor, sahibi öldürülmüş sözler ve gencecik gülen fotoğraflar ve yüzlerimize sıvanan kırık bir adalet duygusu düşüyor.

Dedem, dayım, Neşet Ertaş. Zeki, algısı açık adamdı vesselam. Ama ne çocuklarıyla ne kendisiyle övünürdü. Koca kafalılık bana dedemden yadigar. Keza kısa, yuvarlak burnum.

Gözlerini kapat bak daha rahat göreceksin aslında şimdi. kalbinin daha farklı attığını da hissedebilirsin. Ama kesinlikle vücudundan birşeylerin çekildiğini de hissedebilirsin. tüylerin diken diken oluyormuş gibi. Göğsünden, kollarından, bacaklarından birşeyler çekiyorlarmış gibi.

Dinlediğim hiçbir şeyi anlam adığım gibi,. Derdimi de karşımdaki lere anlatamıyordum.