هر کسی کو دور ماند از اصل خویش. باز جوید روزگار وصل خویش. آها! شاه را به بود از طاعت صد ساله و زهد. قدر یک ساعت عمری که در آن داد کند. بعد از اینجا شاید باغی بود. باد ما را با خود خواهد برد. یاد ما را در خود خواهد داشت. باز جوید روزگار وصل خویش.

وقتی که مهم ترین تصمیم زندگیمو گرفتم و مثل مرد پاش وایسادم ولی هیف که مردی نبود و همش توخالی بود. نوشته شده در تاريخ شنبه پانزدهم شهریور 1393 توسط عاطفه. از اخرین پستی که گذاشتم تقریبا 5 ماه میگذره. چه اتفاقات خوب و بدی برام افتاد و خوشحالم که هیچ وقت تنها نبودم. یه دوست یه همدم کنارمه که با دنیا عوضش نمی کنم. تو اینجا کلی خاطره های ریز و درشت دارم. زندگیم از این روو به اون رو شده. اومدنمون به شمال و دوستای جدید خاله شدنم و کلی اتفاقاتی که هیف ننوشتم. کاش یه خورده زمان میزاشتم واسه نوشتنش.